Kimler basıp da geçmiş, ayak izleri kimin Hiç bitmedi bitmiyor hikâyesi kalbimin                                    Hayrettin YAZICI   SENSİZ UYANMAK Uyanmak var ya, sensiz; yataklarda bir bilsen Sanki gökler, bir kurşun buharıyla omzumda... Ve ne tuhaf, gözlerim.. gözlerime bir nehir Bağlansa, dolmayacak bir boşluk var başımda! ..   Aynası gözlerimin, gönlündedir bilirim.. Ruhuna sinmiş derim, dudağımın izleri! .. Günahı hayal eder; utanır, irkilirim.. Kirletmek bize düşmez, derim; nur denizleri..   Bakma sen gönlüme, sitemi bitmez.. Ne hüznü eksilir, ne sana doyar! Bilmez ki, kor ateş hülyalarının Yağmuru, bilinmez bir başka diyar..   Açılır perdeler, bir gün ansızın Bir hülya bitmeden, bir hülya başlar...   Uyanmak var ya, sensiz; yataklarda bir bilsen...                                 AHMET TEVFİK OZAN SONBAHAR Dökerken ufka donuk, kanlı bir ziya eylül, Ederek zülf-i tarumara hulul Gizli bir sesle ağlayan ey bad! Şimdi göklerde katre katre yanan, Necm-i mahmuru bir dakika nihan Ederek sonra eyleyen ikad, Ah, ey bad-ı hasta, bad-ı keder. O kadar natüvan ki gizli sesin, Kendi derdinle kendin ağlarsın, Sana derdin senin kifayet eder.                        AHMET  HAŞİM SENİN İÇİN Sesin işler gibi bir şûh kanat gamlarıma Seni dinlerken olur kalbim uçan kuşlara eş Gün batarken sanırım gölgeni bir başka güneş Sarışınlık getirir gözlerin akşamlarıma. Doğuyor ömrüme bir yirmi sekiz yaş güneşi Bir kuş okşar gibi sen saçlarımı okşarken Koklarım ellerini gülleri koklar gibi ben Avucundan alırım kış günü bir yaz ateşi Gönlüme avdet eder her unutulmuş nisan Ne zaman gençliğini yolda hırâman görsem Eskiden pembe dudaklarda dağılmış bûsem Toplanır leblerime bir gece dalgın dursan Seni zambak gibi gördükçe açık pencerede Gül açar bahtımın evvelki hazanlık korusu Genç eder ufkumu hülyâlarımın genç kokusu Sorarım ak saçımın örttüğü yıllar nerede Çehremi varsın o solgun seneler soldursun Yeni yıldız gibi doğdukça güzel her akşam Gençliğin böyle benimken kocamam hiç kocamam Ruhum, ölsem bile ben, sen yaşayan ruhumsun                                            CENAP ŞAHABETTİN   YEDİVEREN EZGİLER AĞLAYAN KÜLLERİNDE Bir sürgünde saklıdır dünyaya düşen izler Bir ebedi sevdayı kalem taşır, kan gizler Sinemdeki sirpençe filizlenir de bir gün O granit kalbinde kanatlanır denizler Can güneşim batıyor vefasız güllerinde Al götür umudumu nazlı kâküllerinde Senin de feryadını işitirler, şairin Yediveren ezgiler ağlayan küllerinde                              NURULLAH GENÇ   ZAMAN ÇIRASI Üzgün gözlerinde gezen hayaller Camlarımı taşlıyorlar bilesin.. Uzadıkça zaman çetindir yollar, Kulağımda çınlar, her gece sesin. Aydınlat yolumu zaman çırası, Korkutur karanlık, çıkıp gelemem. Zülfünün her teli kılıç yarası, Ne yana düşerim, ben de bilemem. Yoksa, sen mi benim ahir zamanım Sura üfleyecek sen misin, söyle. Bir değil bin defa çıkıyor canım, Bilemem ne kadar yaşanır böyle. Doğmayacak derler, ayı bir daha Güneş de toplamış elin-eteğin, Bütün saatleri kurup günaha Kıyametim olur çekip gittiğin.. Bir tebessüm düşür şimdi dudağa, Kaynat içimdeki azgın kazanı. Güneş seksin bir dağdan dağa, Vuralım kurşunla her geçen anı.                   HAYRETTİN YAZICI