BİTMEMİŞ ŞİİR Gerçi ömrün senin şafaklarda, Yeni açmış çiçekle kardeşti. Gerçi ömrüm benim bir ateşti, Elimiz dalgalarda birleşti..                      AHMET HAŞİM    BİZ Yalnız karanlıkların, çıplak çocuklarıyız.. Bir yıllanmış şarabın, toprak çanaklarıyız.. Dudağını ıslatan şarapta bir hasret var Biz hasret ağacının, solgun yapraklarıyız! ..                            AHMET TEVFİK OZAN   ÇIKTIĞIN GECELER Bazan sarı bir çehre-i rüya gibi hissiz Tenha bir ufuktan görünürsün bize sessiz… Çehrenden akan hüzn-i ziya, hüzn-i müebbed Her ruha döker giryeli bir hasret ü gurbet Bir hasret ü gurbet ki bütün geçmişe aid: Günlerle ölen hatıralar.. her şey rakid Her bir şeyi pür-hande yapan mazi-i mesud Bir lahza sevilmiş, unutulmuş, keder-alud Rüyalı kadın gözleri… asude semalar: Sislerde solan gizli ziyalar gibi muğber Akşam dökülen reng-i tahayyül gibi meşkuk Sima-yı sükutunda yüzer mübhem ü metruk… Göklerde ilerler yine aheste cebinin, Eşkali dağılmış uyur altında zeminin Bir gölge rükuduyla hayat-ı ezelisi, Nurundan akar yerlere bir saye-i hissi… Her şey dağılır, ince dumanlar gibi birenk, Yalnız bir ağaçtan duyulan bir küçük ahenk Leylin bu sükutunda hafi ye’sini saklar: Bir bülbül-i avare melal-i şebe ağlar..                                     AHMET  HAŞİM   HAYAL VE HÜZÜN Tahayyül ufkunu elbet, gezdim; kanadım kırık.. Kıyısında yıkandım, bir hayal denizinin.. Her hayalin göğsünde, hançer gibi hıçkırık Ömrüm peşinde geçti, bir bitmez; kan izinin! ... Dedi, nur yüzlü adam: “Al, tak kanatlarını! .. Feza kanatlarından bir nehir gibi aksın! .. Yelesinden tut ve öp, Yavuz’un atlarını! .. Her secdene, bir melek; nurdan çelenkler taksın! ..” Bir deniz bu: Vücudun kaybolur kumsalında.. Ve fakat gözlerinden beynine aksa akar! “Bu kahraman ben miyim, bu peri masalında? .. Kör devleri masalın, gözüme nasıl bakar? ..” “Su değil, biliyorum: Soframdaki ekmeğin Yüreğini ıslatan, bir damla nurlu kandır! .. Su ağlar, toprak ağlar, buğday ağlar; değirmen İnler durur derinden; seneler, asırlardır....’’ Tahayyül ufkunu elbet, gezdim; kanadım kırık.. Kıyısında yıkandım, bir hayal denizinin.. Her hayalin göğsünde, hançer gibi hıçkırık Ömrüm peşinde geçti, bir bitmez; kan izinin! ...                                        Ahmet Tevfik OZAN   PARÇALI AYNA İçime tutulan parçalı ayna Hangi parçasına düşsem ey hayat Havalanır kuşlar ayrı dallardan Yeryüzü, gökyüzü, hep kanat kanat Kanat uğultusu ve gül buğusu Saçıma dökülen berrak serin su Her kuşun kalbinde kurşun korkusu Durmadan uçuyor avcıya inat Yapraklar sararır ve üşür kuşlar Dağlardan inerken amansız kışlar Daha sarptır bundan böyle yokuşlar Yanar kanatları geçilir sırat Kuşlar kadar yoktur ahde vefamız İçimde kırılır onca keskin hız Uçmaya yetmiyor kanatlarımız Uzaktan ele eder bir beyaz murat Durdur şu kervanı yok mu subaşı Çöz yükümü artık kervancı başı İçim dışım artık aynalı çarşı Ölçün artık değerimiz kaç kırat Ağır ağır dinsin rüzgârın sesi Kondur yanağıma bir gül busesi Bilmem kaç dolumluk gönül kâsesi Dolmadıysa eğer kaldır, kırıp, at                     HAYRETTİN YAZICI   KİTABE-İ  SENG-İ  MEZAR Okuyup tabsıra-i ömrü esefsiz kapadım, Ebediyyen uyusun toprağın altında adım. Yatağım gerçi yosun örtülü bir taşlıktır Yorulan cephem için taşlar ipek yastıktır. Sargıdır kalbime sevdiklerimin hatırası Sızlamaz artık o şeydanın onulmaz yarası. Yaşamakla bu karanlıkta hayal eksilmez Bu dar ufkun kara yıldızları batmak bilmez. Kış günü ruh-ı günahkârımı örter karlar, Başım üstünde yazın afv ile al güller açar.                                  CENAP ŞAHABETTİN