Yazmak başka şeydir, yaşamak başka Yazarsın, bir uzun roman olur. Bir ömür de yetmez bazen bir aşka, Ardında yarım bir hikâye kalır.                        Hayrettin YAZICI   GÜNLER GEÇİYOR Çocukken göklere savurduğum ok, Dün düştü, göğsüme saplandı benim.. Kanım damlamamış gün yok, gece yok.. Gölgesinden ağır gelmez, bedenim! ... Dostlar, kışta unutulmuş bir çiçek.. Selamı, sabahı, renkleri donmuş! Bir gelmez baharı kim getirecek? Dallara, şen şakrak serçeler konmuş... Diyorum, çektiğim kendi gönlümden Aynalara koştum hep, güneşleri bırakıp! ... Aksi, güneşlerin; bilmez halimden Bahşetmez nurunu, ardına takıp... Gelsin artık, semaların kartalı Pençesinde, çelikleri eriten Yemyeşil, nur saçan bir tuba dalı.. Sulardan alevler yükseliyorken... Çocukken göklere savurduğum ok Dün düştü, göğsüme saplandı benim.. Kanım damlamamış gün yok, gece yok.. Gölgesinden ağır gelmez, bedenim! ...                             AHMET TEVFİK OZAN   VARDIM Kİ YURDUNDAN AYAK GÖTÜRMÜŞ  Vardım ki yurdundan ayak götürmüş Yavru gitmiş ıssız kalmış otağı Camlar şikest olmuş meyler dökülmüş Sakiler meclisten çekmiş ayağı Hangi bağda bulsam ben o marali Hangi yerde görsem çeşm-i gazali Avcılardan kaçmış ceylan misali Geçmiş dağdan dağa yoktur durağı Laleyi sümbülü gülü har olmuş Zevk u şevk ehlini ah ü zar almış Süleyman tahtını sanki mar almış Gama tebdil olmuş ülfetin çağı   Zihni dehr elinden her dem gam ağlar Vardım ki bağ ağlar, bağban ağlar Sümbüller perişan güller kan ağlar Şeyda bülbül terk edeli bu bağı                     BAYBURT’LU ZİHNİ   "Gül yağını eller sürünür çatlasa bülbül" BIRAKMA BENİ Haydi, git, baharlar bekliyor seni, Seveni bahtıyla güzünde bırak. Kondur çiçeklere sıcak bûseni, Beni hasretlerin dizinde bırak. Gözlerim yolları beklesin dursun, Saatler kalbimde hasreti vursun, Kader hükümdârı ferman buyursun, Sevdâyı bir vedâ sözünde bırak. Yârini ağlatıp kendi gülenler, Gönül verdim derken gönül çelenler… Hasret acısını bilir bilenler, Özlem türküsünü sazında bırak. Ben ağlarım, sen gül, kıskanır sanma, Ben yandım sevdiğim, sen sakın yanma. Desem ki, unuttum… Yalan, inanma, Siteminde bırak, nazında bırak. Beni sarhoş etti candan bakışın, Çağlayanlar gibi kalbe akışın, Bırakma sultânım, sürsün yakışın, Yaktığın ateşin közünde bırak.                        İSMAİL ADİL ŞAHİN   BELKİ Gurbet gurbet öten tren sesi Ve son kampanayla başlayan özlemin Unutacaksın bu şehrin garip gecelerini Yıldızlarına uzanmayacak ellerin Yollar sana sevinç bana hüzün verecek Boynu bükük döneceğim odama ''Unut beni'' diyordun ayrılırken Unutmak kolay değil ama Düşün bu şehrin garip gecelerini Düşün yalnızlıklar içinde beni Hani bir resmin kalmıştı bende Onu olsun yalnız bırakma emi Bilinmez dünya hali bu Zamanla değişebilir insan Belki dönersin bir akşam vakti Bulutlarla o uzak diyarlardan                          İLHAN GEÇER   ELVEDA DİYEMEDİK  Yıldızsız bir geceydi  Bir dağ çiçeği gibi şimdiden hasretteydim  sürgündüm çok uzaklardaydım,  Ve gözlerindi sürgün sebebim..  Çok çabuk çekildin hayatımdan  Kaderle el eleydin,  Bense kederle sarhoş... Yarım kalmıştı hikâyemiz  Göçmen kuşları gibi gelip geçtin bu şehirden  Belki de hayatımdan  Duymadın haykırışımı, acılarımı, Benimsin sanmıştım uçtun avuçlarımdan  Tutamadım, gitme de diyemedim  Olamadın bir yıldızın kayışı kadar hayatımda  Zaman çok kısaydı bizim için  Yetmedi gözlerimizden yaşı silecek kadar  Ne de elveda diyebilecek kadar..          ABDÜLHAK HAMİT TARHAN   AYNALAR Bir sonu gelmeyen rüyaya dalar Akşam, odalarda fersiz aynalar. Durgun sularında hepsinin yer yer Eski bir hatıra sanki genişler, Maziden yâdigâr kalan bir hisle. Serpilen yağmurla, örtülen sisle Birden kapanıp da akşamın ufku, Gererken asabı hasta bir uyku Bir hayal ufkudur kalplerimize, Aynalar ki sessiz anlatır bize Maziye karışan günlerimizi. Bizden iyi tanır aynalar bizi… O vefalı kalbe benzer ki onlar, Bir küçük vesile maziye yollar. Mazi, bir akşamın penceresinden Kalplerde, gözlerde yaş seyredilen O uzak ve hasret ışıklı fecir, Ümitsiz ruhuna son tesellidir. Her bakışta çizer bu kederli su, Ömrümüzün, geniş bir tablosunu. Bir tablo ki, ne renk, ne çizgisi var; Fakat her hatıra içinde yaşar.. ..Ve derinliğinden bizlere güler, Kalbi kalbimizde çarpan ölüler.          AHMET HAMDİ TANPINAR