Kerem ve Sofi, Pasin Ovasına gelince atlarını bir hana bağladıktan sonra kahvehaneye gelip oturdular. Yanlarına gelenler Kerem'den türkü söylemesini istediler, aldı sazı Kerem.. Ah neyleyim gönül senin elinden Kaldık bir acayip zarın içinde Neme ağlayayım neme güleyim Gonca gülüm kaldı harın içinde Al yeşil sümbül bağlanmış dağlar Gözlerimin yaşı durmayıp çağlar Benim bu halime cümle dost ağlar Türlü türlü kokuların içinde Ben varayım alçaklarda gezeyim İndireyim gönül tahtın bozayım Mecnun gibi dağ başında gezeyim Gönül mesken tuttu şehir içinde Dertli Kerem yok vatanım, yok ilim Hiç kimsem yoktur ki sorsun ahvalim Yardan ayrılalı büküldü belim Kaldım namus ile ar içinde. Dedikten sonra, Kerem sordu; -Bu taraftan bir Keşiş geçti mi? Onlar da, evet Uzun Ahmed'e doğru gittiler diye cevap verdiler. Ertesi gün yola koyulup Uzun Ahmed'e geldiler. Akşam kimse misafir etmeyince, dışarıda kaldılar. Böyle olunca, Kerem ağladı. Rivayet edilir ki, Kerem'in incinmesinden dolayı köy yandı. Daha sonra, yolda gördüklerine Keşiş'i sordular. Onlar da Otluk Kalesine gittiklerini, Otluk Kalesine varınca oradakiler de Hasankale'sine gittiklerini söylediler. Giderken turnalarla söyleşerek Çoban Dede köprüsüne vardılar. Karşıda su içen bir ceylan görünce.. Aldı sazı Kerem; Sana bir sualim var haber ver ceylan Aslı, Keşiş buralardan geçti mi? Düşüp arkasına olmuşum revan Çoban Köprüsünden bir su içti mi? Aldı ceylan: Dinle sen benden bu efganı Aslı annesiyle yola düşmüşler Bir seher vakti gördüm ben anı Yanında babası o Keşiş bile Aldı Kerem: Bu aşıklık bana ezel kadimi O çıkardı aşıklığa adımı Aslı, gelsin bulsun beni dedi mi? Gizli sırlarını sana açtı mı? Aldı ceylan: Cümle kaydı görsün seni Yaradan Kör olsun rakipler çıksın aradan Onlar pek acele geçti buradan Bakmadılar asla sağına soluna Aldı Kerem: Melül melül bu yerlerde durursun Sitem taşın bu sineme vurursun. Ne zamandan beri burda durursun Acep Aslı'm Erzurum'a geçti mi? Aldı ceylan: Yücelerde halk etmiş Mevla'm bizi Geceye katmışlar onlar gündüzü Erzurum'da kalmak onların sözü İşit sözün gönlüm Kerem hoş ola Aldı Kerem: Dertli Kerem eder dinle faslımı Acem Şah'ı derler benim aslıma Erzurum'da bulur muydum Aslı'mı? Yoksa Keşiş yine alıp kaçtı mı? Aldı Ceylan: Yoktur bir yalanım söylerim sana Muradın versin Hazreti Mevla Keşiş Erzurum'a geçmiştir ama Ondan ötesini bilmezim hele.. Gide gide, Hasankale'ye vardılar. Birisi dedi ki, eğer bu Hak Aşığıysa bunu tecrübe edelim.. Sağ adamı tabuta koyup musalla taşına getirdiler. Kerem, Sofi'ye imtihan edileceğini söyledi.. Bu kişiler, Kerem'e; -Aşık, gel cenaze namazını kıldır da öyle git dediler. Kerem de, Kıldırayım ama, ölü niyetine mi yoksa diri niyetine mi? dedi. Onlar da; Cenaze namazı, ölü niyetine kılınır dediler. Kerem de; -Niyet ettim  cenaze namazı kılmaya.. Namazdan sonra birisi gelip Kerem'e tokat vurarak; -Sağ adamın namazı kılınır mı? dedi. Tabutu açınca sağ adamın ölü olduğunu gördüler. Kerem'in ayağına düşüp özür dilediler. Kerem de ne yapalım, günâhımızdır dedi. Kerem bunlardan Aslı'yı sorunca, bir türkü söylersen haber veririz dediler.. Aldı sazı Kerem: Bitti m'ola Erzurum'un sümbülü Soldu m'ola Şam İlinin lalesi Gözlerime hayal meyal görülür Sevdiğimin kaşlarının karesi Bahri gibi ummanlardan yüzdüğüm Tuğrab gibi ayaklarda durduğum Sazımı elime alıp gezdiğim Yoksul yoksul değilim aşkın belası Gözüm yaşı döndü benim, akan ırmağa Sevdiğim de düştü dağlardan dağa Ben de Mecnun gibi düşmüşüm bağa Firkat ile zehr oldu nan paresi Kerem der; fidanım, dikilmek isterim Yükümce cevahirdir satmak isterim Çevrilip sılama gitmek isterim Bilmem ki ne gün gelir sırası. Dediğinde, dediler ki; Senin sorduğun Keşiş, Hadım Pınar'dan geçip Erzurum'a gitti. ****************** MÜZİK BUKETİ KISMET KANDIRALI **Zannetme şimdi görüp. **Gönül durup dururken.. **Gizli kalsın. **Kalbimdeki ateşi rüzgâr olup savurma. **Göçmen kuşları. **Süremedim safa.